Begeleid jij leerlingen met het leren en plannen?
Bijvoorbeeld door het geven van groepstrainingen, tijdens huiswerkbegeleiding of tijdens individuele begeleiding.
Dan ben ik benieuwd hoe dit voor jou is?
In hoeverre maak jij je leerlingen, met de beste bedoelingen, afhankelijk van jouw begeleiding?
Ik hoor het te vaak van begeleiders: “Ik werk harder dan mijn leerlingen.”
Even gechangeerd gezegd natuurlijk. Er zit vaak een heel verhaal achter. Maar waar het op neerkomt is dat de begeleider keihard aan het werk is om de doelen van de leerlingen te behalen.
Doelen die regelmatig ook door de begeleider opgesteld zijn.
Elke begeleider werkt met de beste bedoelingen, die wil het beste resultaat behalen met zijn/haar leerlingen. Daar ga ik tenminste van uit dat dit zo is. Maar helaas zie ik het heel vaak gebeuren dat leerlingen vaak juist afhankelijk worden van deze begeleiding. Ze kunnen niet meer zonder. Omdat ze veel uit handen genomen wordt.
Een voorbeeld hiervan is een huiswerkplanning die voor een leerling gemaakt wordt. Een leerling leert hier niks van. En daarbij krijgt hij/zij ook het gevoel het niet zelf te kunnen.
Dat kan/moet anders!
Het doel van de begeleiding van mijn leerlingen is altijd dat ze zelfstandig worden en zelf de verantwoordelijkheid nemen.
Een heel belangrijk deel hiervan ligt in het maken van keuzes.
Middelbare scholieren hebben vaak het gevoel dat ze geen keuze hebben.
Veel overkomt ze.
Ze moeten zoveel.
En ze laten ook veel gebeuren.
Is dit voorbeeld herkenbaar voor jou?
Sara heeft woensdag een repetitie van wiskunde. Ze heeft ingepland om hier 3 keer voor te oefenen. Zondag gaat ze hiermee beginnen. Althans dat was de bedoeling. Maar ze was even vergeten dat ze zondagmiddag naar een verjaardag ging en ’s ochtends.. tja, toen moest ze echt uitslapen.
Maandag heeft Sara een hele drukke dag op school. Ze is pas om 4 uur uit. Daarna kan ze echt niet meteen aan haar huiswerk. Ze kijkt 1 aflevering op Netflix, dat worden er al snel meer en voor ze het weet is het tijd om te eten. Na het eten, pakt ze, na aandringen van haar moeder, eindelijk haar wiskundeboek. Om er na 2 sommen achter te komen dat ze het niet begrijpt. Pff laat maar zitten dan, ik vraag het morgen op school wel aan iemand.
Dinsdag is de laatste dag. Morgen heeft Sara de toets. Het is wel erg veel om in 1 dag te doen. Sara begint hier uiteindelijk, na een hoop gemopper, wel aan. Maar na 3 kwartier geeft ze het op. Dit is toch veel te veel om in 1 dag te doen. En ze snapt het ook niet, die wiskunde leraar heeft het helemaal niet goed uitgelegd. Ze vraagt hulp aan haar vader, maar die wil nu niet meer helpen, omdat hij een andere afspraak heeft. Pff ze zal nog is om hulp vragen. Zo kan zij er toch ook niks aan doen dat ze morgen een onvoldoende haalt.
Dit zal geen onherkenbaar verhaal voor je zijn denk ik zo. Ik hoor het in ieder geval vaak voorbij komen.
Wat er hier gebeurd is dat Sara zelf geen verantwoordelijkheid neemt. Ze maakt geen keuze, omdat ze zich niet realiseert dat ze een keuze heeft.
Dat klinkt misschien gek, maar middelbare scholieren beseffen zich heel vaak niet dat ze een keus hebben. En dat deze keus al begint bij: ga ik wel of niet leren voor die toets. Wil ik hier een voldoende voor halen of maakt het me niet uit. En hier komt de begeleider om de hoek kijken. Allereerst om ze bewust te maken van de keuze die ze hebben. Je kunt kiezen of je wel of niet leert. En om met ze te bespreken wat de gevolgen van deze keuze zijn.
Kies je ervoor om niet te leren, dat is prima, dat is jouw keuze, maar weet dan dat het gevolg is dat je… een onvoldoende haalt, je je daar vervelend over voelt, je ouders gaan zeuren enz. enz.
Maak leerlingen dus duidelijk dat ze een keuze hebben.
Laat ze een keuze maken en leer ze zich ook aan die keuze te houden. Dan kun je ook doelen stellen met een leerling. Hierbij is het belangrijk om procesgerichte doelen te stellen met een leerling. Zodat een leerling hier ook echt invloed op heeft. Denk aan: “Ik werk 4 keer per week een half uur aan wiskunde.”
Leerlingen zelfstandig en verantwoordelijk maken betekent helemaal niet dat ze het helemaal alleen moeten doen. Juist niet. Hier hoort ook bij het vragen en ontvangen van hulp. Maar in plaats van als begeleider heel hard voor een kind aan het werk te gaan, kun je ook vragen: “Hoe kan ik je helpen je doelen te behalen.” En dan zal een leerling nooit zeggen (heb ik tenminste nog nooit meegemaakt), “Wil jij een planning voor me maken?” Ze zullen je vragen of jij ze kunt helpen bij het maken van een planning. Zodat jij ze dit stap voor stap kunt leren zelfstandig te doen en ze het uiteindelijk zelf kunnen.
Leerlingen zelfstandig en verantwoordelijk maken is 1 van de belangrijkste pijlers van het online programma SLiM leren leren & plannen, waarmee leerlingen in 3 maanden leren leren & plannen op de manier die bij ze past.
Wil jij meer informatie over hoe jij dit programma in jouw praktijk in kunt zetten? En hoe jij hierdoor betere resultaten met jouw leerlingen kunt behalen in minder tijd?
Maak dan via deze link een gratis een vrijblijvende afspraak voor een kennismakingsgesprek.
In dit blog lees je waarom dit tijd nodig heeft. Waarom ik sta voor een begeleiding van minimaal 3 maanden en niet geloof in kortdurende trainingen.