Alsjeblieft, een vis. Stop met het creëren van afhankelijkheid.
Gisteravond keek ik naar ‘Dreamschool’. Mooi programma vind ik dat. Mooi om te zien hoe de jongeren en de mogelijkheden die ze hebben gezien worden. Hoe ze een nieuwe kans krijgen. Hoe er met ze gepraat wordt. Het raakt me ook. Zeker de volgende uitspraak:
“Je kan iemand vis geven of je kan ‘m leren vissen.”
Ik zie namelijk zoveel leerlingen vis krijgen.
Ik ga er vanuit dat dit met de beste bedoelingen gebeurt, maar het is met een averechts effect. Je helpt ze van de wal in de sloot. Of in het geval van de vis, uit de sloot op de wal 😉
Oké genoeg beeldspraak, tijd om concreet te worden.
“Ik kan geen planning maken.” Vis: “Hier heb je een planning, ik heb ‘m voor je gemaakt.” “Ik weet niet hoe ik moet leren.” Vis: “Hier heb je de samenvatting, leer die maar uit je hoofd.” “Ik kan me niet concentreren.” Vis: “Lever hier je mobiel in.”
Tijdelijk zal dit iemand wel helpen. Net zoals het tijdelijk helpt, wanneer je iemand die honger heeft een vis geeft. Maar op de lange termijn werkt het zeker niet. Je kweekt hiermee namelijk afhankelijkheid.
Ik leer mijn leerlingen vissen. Ik leer ze om zelfstandig te worden en verantwoordelijkheid te nemen. Stap voor stap. Op het tempo dat bij de leerling past. Maar het doel is altijd om zelf te leren vissen.
Het is zo’n makkelijke valkuil om vanuit de beste bedoelingen, het willen helpen, jouw leerlingen steeds maar weer die vis te geven. Maar het kan toch niet zo zijn dat dit jouw doel is?
Hoe is dit voor jou? Geef jij je leerlingen vis of leer jij ze vissen?
Wil jij ze meer leren vissen? Mijn boek 'Motiveer en leer!' staat vol praktische informatie en tips die je meteen de volgende dag kunt gebruiken.
