Blog - Maak mij wat wijs!

mrt 20 2019

Alsjeblieft, een vis. Stop met het creëren van afhankelijkheid.

Alsjeblieft, een vis.
Stop met het creëren van afhankelijkheid.

Gisteravond keek ik naar ‘Dreamschool’. Mooi programma vind ik dat. Mooi om te zien hoe de jongeren en de mogelijkheden die ze hebben gezien worden. Hoe ze een nieuwe kans krijgen. Hoe er met ze gepraat wordt. Het raakt me ook. Zeker de volgende uitspraak:

“Je kan iemand vis geven of je kan ‘m leren vissen.”

Ik zie namelijk zoveel leerlingen vis krijgen.

Ik ga er vanuit dat dit met de beste bedoelingen gebeurt, maar het is met een averechts effect. Je helpt ze van de wal in de sloot. Of in het geval van de vis, uit de sloot op de wal 😉

Oké genoeg beeldspraak, tijd om concreet te worden.

“Ik kan geen planning maken.” Vis: “Hier heb je een planning, ik heb ‘m voor je gemaakt.”
“Ik weet niet hoe ik moet leren.” Vis: “Hier heb je de samenvatting, leer die maar uit je hoofd.”
“Ik kan me niet concentreren.” Vis: “Lever hier je mobiel in.”

Tijdelijk zal dit iemand wel helpen.
Net zoals het tijdelijk helpt, wanneer je iemand die honger heeft een vis geeft.
Maar op de lange termijn werkt het zeker niet. Je kweekt hiermee namelijk afhankelijkheid.

Ik leer mijn leerlingen vissen.
Ik leer ze om zelfstandig te worden en verantwoordelijkheid te nemen.
Stap voor stap.
Op het tempo dat bij de leerling past.
Maar het doel is altijd om zelf te leren vissen.

Het is zo’n makkelijke valkuil om vanuit de beste bedoelingen, het willen helpen, jouw leerlingen steeds maar weer die vis te geven. Maar het kan toch niet zo zijn dat dit jouw doel is?

Hoe is dit voor jou? Geef jij je leerlingen vis of leer jij ze vissen?

Wil jij ze meer leren vissen?

Schrijf je dan nu in voor de online training:

Zo leer je tieners in 7 stappen écht leren leren & plannen.

Daarin vertel ik je, hoe je jouw leerlingen met ondersteuning van het online programma SLiM leren leren & plannen kunt leren vissen. Zodat ze leren leren & plannen op de manier die bij ze past, zelfstandig(er) worden en zelf de verantwoordelijkheid nemen.

Klik hier om je in te schrijven.

mrt 13 2019

Welke keus maak jij bovenaan een steile piste?

Daar sta ik, bovenaan de berg. Met mijn nieuwe flitsende skipak aan. We beginnen met een makkelijke helling. Gelukkig, ik weet nog hoe het moet. Echt makkelijk gaat het nog niet, maar het gaat. Mijn vader is meteen enthousiast: “Kom we nemen die rode piste.” “Uh oké, ik zit er nog niet helemaal in, maar ik ga wel mee…” En daar sta ik, bovenaan de piste. Een hele steile piste. Met een bordje ‘Steil Abgang’ ernaast. Slik. Moet ik hier echt af? Kan ik dat wel? Waarom doe ik dit ook alweer?
Ik moet mezelf echt even toespreken om dat randje over te gaan. En eenmaal over dat randje, tja dan lukt het eigenlijk best. Niet perfect en nog niet helemaal relaxed. Maar hé, ik doe het wel en kom gewoon beneden.

Hoe vaak sta jij in jouw praktijk figuurlijk bovenaan een steile piste?
En welke keus maak je dan?

Ik spreek wekelijks mensen die twijfelend bovenaan een piste staan.
Zal ik wel een eigen praktijk beginnen of toch maar niet?
Zeg ik wel mijn baan op of hou ik ‘m voor de zekerheid nog aan?
Ga ik wel de trainersopleiding SLiM volgen of durf ik dat niet?
Zal ik dat bericht/filmpje wel of toch maar niet op Facebook plaatsen?

Héél lang kunnen mensen bovenaan die berg blijven staan.
En maar twijfelen….

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar als ik heel lang bovenaan een steile piste blijf staan, dan word ik daar alleen maar angstiger van. Daarbij zie ik ook alleen maar meer moeilijkheden. En mijn vertrouwen dat het gaat lukken, wordt steeds kleiner….

Ik kies er dan ook voor om niet lang te twijfelen, maar die berg gewoon af te gaan. Ik maak de keuze om er echt voor te gaan. En dan ga ik ook.

Tijdens het gaan, zijn er momenten dat het vanzelf gaat. Het gaat makkelijk, goede sneeuw, de zon schijnt, wind door je haren. Genieten! Ook in mijn praktijk heb ik zulke momenten. De blogs vliegen als vanzelf op mijn scherm, mijn leerlingen gaan lekker, nieuwe aanmeldingen komen binnen, ideeën in overvloed.

Maar er is ook een keerzijde. Zowel met skiën als in mijn praktijk.
Skiën gaat de ene dag beter dan de andere. Soms is het mistig, zijn er veel hobbels, doen mijn benen pijn en skiet iedereen me in de weg of bijna omver. Maar ik heb gemerkt dat juist ook die momenten voldoening kunnen geven. Keihard bikkelend, zwetend en met pijn beneden komen, zorgt juist ook voor voldoening. Én maakt dat ik extra kan genieten wanneer het makkelijk gaat.
Zo is het in mijn praktijk ook en ook in jouw praktijk zal dat zo zijn. Er komen genoeg tegenslagen op je pad. Er komen een poosje geen nieuwe aanmeldingen, je ontvangt een rotmail, je facturen worden niet betaald. Maar juist het hierdoor heen breken, het toch doorgaan, zal uiteindelijk voor veel voldoening zorgen. Veel meer dan opgeven wanneer het moeilijk wordt.

Aan het eind van de week stond ik weer bovenaan dat steile stuk. Nu twijfelde ik niet, ik wist dat ik het kon. Dat het ging lukken. En met vertrouwen ging ik naar beneden.
Op naar de volgende uitdaging.

De moraal van dit verhaal 🙂
Blijf niet twijfelen, maar maak een keuze!
Dat hoef je niet alleen te doen, daar mag je hulp bij vragen. Skiën leer je ook door eerst les te nemen.
Weet dat de eerste keer het spannendst is en dat het elke keer makkelijker zal worden en dat het beter zal gaan.
Stel je de voldoening eens voor wanneer je het gedaan hebt.

Weet dat ik je kan helpen. Zo kun je bij mij de trainersopleiding SLiM volgen.
De trainersopleiding SLiM richt zich op 2 dingen:

– Hoe kun jij je leerlingen zo goed mogelijk begeleiden bij het leren leren & plannen.

– Hoe bouw je stap voor stap aan jouw praktijk.

De SLiM trainers hebben ook regelmatig een moment dat ze bovenaan een steile piste staan en denken: “En nu?” Telkens weer hoor ik van ze terug hoe fijn het dan is om hulp te krijgen en steun te ervaren. Daardoor kunnen zij de keus maken om telkens weer die berg af te gaan en zo te groeien met hun praktijk en zeker ook als mens.

Ben jij klaar met twijfelen en klaar voor een volgende stap?
Dan zijn er 3 opties: (Je hoeft niet te kiezen, meerdere opties mogelijk ;))
Bekijk de pagina van de trainersopleiding.

Maak een afspraak voor een kennismakingsgesprek

Schrijf je in voor de gratis online training: Zo leer je tieners in 7 stappen écht leren leren & plannen.

Leuk als je mij in een reactie laat weten welke keus jij maakt bovenaan een steile piste!

Heb je vragen? Deze kun je mailen naar pauline@maakmijwatwijs.nl

mrt 06 2019

Mindset, skiën en loslaten.

Beste ouder van een middelbare scholier,

Zit jij wel eens met je handen in het haar omdat je steeds weer discussies met jouw kind hebt over het huiswerk? Vallen er meer onvoldoendes dan nodig? Kijk jij vaker op Magister dan je kind?
Dan is dit bericht voor jou. Als hart onder de riem en misschien ook wel als eye-opener.

Mindset, skiën en loslaten. Zo op het eerste gezicht heeft het niks met elkaar te maken en zeker niet met het huiswerk van jouw kind, in dit bericht lees je dat dit juist alles met elkaar te maken heeft.

In de voorjaarsvakantie zijn wij op wintersport geweest. Op de terugweg zat ik na te denken over wat de overeenkomsten zijn tussen skiën en het leren leren en plannen. En dit zijn er meer dan je in eerste instantie misschien zal denken.

Net als dat skiën een vaardigheid is die je moet leren, zijn leren en plannen dat ook. Voor het aanleren van vaardigheden is het nodig om te oefenen. Dit is niet altijd leuk en makkelijk en hier is doorzettingsvermogen voor nodig. Het leren van deze vaardigheden gaat niet vanzelf. Er zullen best mensen zijn die zichzelf goed hebben leren skiën, net als dat er ook middelbare scholieren zijn die zelf het leren en plannen goed opgepakt hebben.

Maar de meeste mensen hebben gewoon skiles nodig om goed te leren skiën. Ik zag vele mensen de berg afgaan waarvan ik dacht “neem gewoon nog even een paar lesjes”. Deze mensen gingen zo moeizaam naar beneden. Ze hebben geen goede techniek, het kost ze heel veel moeite en kracht en plezier beleven ze er op deze manier ook niet aan.

Precies wat ik bij heel veel middelbare scholieren zie gebeuren. Doordat ze niet goed weten hoe, leren ze zichzelf verkeerde technieken aan. Ze doen maar wat. Waardoor het met heel veel moeite gaat en leuk is het ook niet. Zeker niet als de resultaten tegenvallen. Zij hebben ook les nodig. Om te leren leren en te plannen. Ze kunnen dat niet uit zichzelf.

Bij het leren skiën is vallen heel gewoon en er is altijd wel iemand die je weer overeind helpt. Bij het leren en plannen hoort ook vallen en opstaan. Geef je kind de kans om te vallen en zorg ervoor dat jij of iemand anders hem/haar weer helpt opstaan.

Of je nou gaat leren om te leren en plannen of om te skiën. Je leert dit stap voor stap. Je kunt niet meteen alles tegelijk leren. Je begint bij de basis en werkt dit langzaam verder uit. Waarbij je kind steeds zelfstandiger wordt en zelf meer verantwoordelijkheid gaat nemen. En dan komen we op het volgende uitdaging als ouder:

Loslaten.

Hoe spannend en moeilijk dat is, ervoer ik ook tijdens het skiën weer. Want help, hij gaat veel te hard, wat als hij valt, deze helling kan hij nog helemaal niet….
Aan het eind van de week, ging ik vol vertrouwen achter mijn zoon aan, op de rode piste! Zonder angst. Een hele omslag met het begin van de week. Deze omslag heb ik kunnen maken doordat we het stap voor stap hebben opgebouwd. Steeds een wat moeilijker stukje. Steeds wat langer alleen vooruit. Natuurlijk kwam er een moment dat hij overmoedig werd. En daardoor viel. Dat was even nodig om daarna weer met meer concentratie en focus verder te gaan. Wat mij vooral hielp, is dat ik zag dat hij het zelf goed onder controle had. Hij wist wat hoe deed en wat hij kan. Wanneer hij het moeilijk vond vroeg hij om hulp. Dit maakte dat ik het los kon laten. Tot op zekere hoogte natuurlijk, de zwarte piste hebben we nog maar even overgeslagen 😉

En dit, dit is precies wat ik jou ook gun als ouder. Dat je er vertrouwen in hebt dat jouw kind het zelf kan en dat hij/zij jou om hulp vraagt wanneer het nodig is. Dat hij/zij zich weer kan herpakken na overmoedig te zijn geweest. Een kind voelt ook jouw vertrouwen hierin en zal daardoor groeien en de verantwoordelijkheid pakken.
Maar… een kind kan alleen de verantwoordelijkheid pakken wanneer de vaardigheid wordt beheerst.

Zie jij jouw kind moeizaam, met een verkeerde techniek of gestrest die berg afgaan? Wij helpen graag met het aanleren van de techniek om met plezier en zelfvertrouwen die berg af te gaan, zodat jij als ouder met vertrouwen, stap voor stap los kunt laten.

Kijk voor meer informatie op: https://maakmijwatwijs.nl/huiswerkbegeleiding-ermelo/

feb 27 2019

Prestatiegericht vs. Procesgericht

Het onderwijs is enorm prestatiegericht. Het draait veel om toetsen en de resultaten van die toetsen.

Met de leerlingen die ik begeleid werk ik procesgericht.
In mijn praktijk werk ik zelf ook procesgericht.

Althans ik zou willen dat dit altijd zo was. Dat dit altijd zou lukken. Dit is helaas niet de realiteit. Wel mijn intentie. Vaker dan ik wil kom ik toch weer bij die resultaten uit.

Bij mijn leerlingen. “Hoe ging je toets?” “Hoe sta je er nu voor?”
En bij mezelf in het toch weer stellen van prestatiegerichte doelen: “Een omzet van €5000,-“ “2 nieuwe leerlingen.” “200 inschrijvingen voor mijn webinar.”

Procesgerichte doelen zijn vaak demotiverend. Dat is ook wat ik zie bij mijn leerlingen.
Stel het doel is: een 7 gemiddeld staan.
Ze leren hard voor de toetsen, doen echt hun best, maar halen een 6,5. Doel niet behaald. Leerling niet blij.
Maar wat zegt die 6,5 over het proces.
Niks.
Voor dit cijfer kan heel hard geleerd zijn, maar er kan net zo goed niks voor gedaan zijn.

Daarom is het zo belangrijk om procesgerichte doelen te stellen.
Dit heb je volledig in eigen hand. Je kunt dit wel of niet doen, dat bepaal je helemaal zelf.

Met leerlingen ben ik op zoek naar het evenwicht tussen resultaatgericht en procesgericht. Je ontkomt haast niet aan het resultaatgerichte. Dit zit zo in de schoolcultuur en dus ook in de leerlingen.

Wat ik daarom vaak doe met mijn leerlingen is van een resultaatgericht doel een procesgericht doel maken.
Resultaatgericht doel is: gemiddeld een 7 staan voor wiskunde.
Procesgerichte doelen:

Al het huiswerk maken van wiskunde.
Uitleg vragen wanneer ik het niet snap.
Minimaal 3 keer voorbereiden voor een toets.
Diagnostische toets maken en daarna uitleg vragen voor wat ik niet begrijp.

Door het uitvoeren van de procesgerichte doelen, welke de leerling in eigen hand heeft, is het haalbaar om het resultaatgerichte doel te behalen.

Maar het is nog steeds niet zeker of het lukt. Wat de leerling wel kan doen reflecteren op de procesgerichte doelen: “Heb ik alles gedaan wat ik wilde doen?”. Zijn alle procesgerichte doelen gedaan dan kan de leerling tevreden zijn. Of het resultaat nou een 6, 7 of 8 is.

Wanneer het resultaat tegenvalt is het natuurlijk wel goed om kritisch naar de procesgerichte doelen te kijken. Is er wel genoeg actie gedaan om het doel ook daadwerkelijk te kunnen behalen?

Ik ben heel benieuwd hoe jij hiermee omgaat. Laat je me dit weten in een reactie op dit blog?

P.S. Wil jij meer handvatten bij het doelen stellen met leerlingen?
Download dan nu hier de 5 lessen van SLiM leren leren & plannen. Les 2 gaat over het stellen van doelen.

feb 19 2019

Actie is nodig!

Een gewone woensdagmiddag. Er zitten hier een stuk of 8 leerlingen voor huiswerkbegeleiding. Ik ben met 1 leerling in gesprek en de rest is druk aan het werk. Ineens staan er een vader, moeder en zoon in mijn praktijk. Mijn eerste gedachte: “Huh, ben ik vergeten dat ik een afspraak met iemand had…”

“Hallo, wij zijn op zoek naar huiswerkbegeleiding voor onze zoon. Heb jij nog plek? Hij wil graag zo snel mogelijk beginnen.”

Dromen we niet allemaal van die praktijk waarbij de nieuwe leerlingen zich als vanzelf aanmelden?

Ik wel!

In bovenstaand waargebeurd voorbeeld gebeurt dat inderdaad ook zo. En zoiets is me nog wel eens overkomen. Wel eens inderdaad. Bijna nooit dus. Inmiddels ben ik er ook achter dat een praktijk waar nieuwe leerlingen zomaar binnenlopen een utopie is.

Helaas.

Of toch niet.

Ik vind het, eerlijk gezegd, eigenlijk nog leuker wanneer mensen binnenkomen omdat ze echt voor mijn praktijk kiezen.
Mensen kiezen niet zomaar voor je praktijk.
Ze kiezen voor je omdat ze positieve dingen over je gehoord hebben van anderen.
Of omdat ze al een hele poos je facebookpagina volgen en zich hierdoor aangesproken voelen.
Omdat ze je een fijn persoon vinden, iemand waarbij ze er het vertrouwen in hebben dat die hun kind goed kan helpen.
Of omdat ze zich herkennen in de tekst op je website.

Daarom! En hoe leuk is het om 1 van deze dingen te horen?!

Maar hoe zorg je er nou voor dat mensen om deze reden bij je komen?
Simpel.
In actie komen of blijven.
Maar is dat wel zo simpel?
Zo klinkt het wel, maar ik heb al lang gemerkt dat dit zeker niet altijd zo is.
Het kan namelijk eng zijn.
Je kan het idee hebben dat je geen idee hebt waar te beginnen.
Dat je geen idee hebt wat te schrijven.
Misschien ben je bang voor wat anderen ervan kunnen vinden.
Of kun je er geen tijd in je agenda voor vinden.

Hoe is dat voor jou?

Ik heb inmiddels wel door dat het belangrijk is om in actie te zijn. Dat ben ik dan ook het grootste gedeelte van de tijd. Ik weet ook waar te beginnen en wat ik kan schrijven en doen (meestal dan). Ik ben nog maar soms bang wat anderen ervan vinden. Het er geen tijd voor hebben, wil me nog wel eens gebeuren. Die tijd heb ik dan ook echt niet. Wat natuurlijk mijn eigen schuld is, want ik heb zelf al die afspraken gemaakt. Als dit me overkomt, weet ik het nu te herkennen en een halt toe te roepen. Soms maak ik ook bewust de keuze voor een te volle agenda, ook al weet ik wat de gevolgen zijn.

Wat mij heel goed helpt, is om heel bewust bezig te zijn met mijn acties. Bijhouden wat ik doe en wat dit me oplevert. Niet alleen in aantallen en geld. Maar vooral ook in voldoening. Ik schrijf dit dan op. Wat ook zorgt voor orde in mijn hoofd. In te drukke periodes komt dit er niet van. En dit heeft gevolgen… voor de groei van mijn praktijk en voor de rust in mijn hoofd.

Gelukkig was ik me er dit keer weer op tijd bewust van. En ben ik weer volop in de actie.

Kun jij wel wat hulp gebruiken bij:

Het in actie komen.
Het in actie blijven.
De acties managen in je agenda.
Het krijgen van nieuwe leerlingen?

Ik denk graag met je mee tijdens een gratis strategiesessie.
Plan hier meteen een afspraak in mijn agenda in.

Of schaf voor een klein bedrag de super waardevolle 5 daagse: Groeien met jouw onderwijspraktijk aan.
Klik hier om er meer over te lezen.

P.S. Ik hoor wel eens: “Maar bij mij komen ze echt vanzelf hoor.” Ben jij zo iemand? Dan wil ik je graag het volgende zeggen. Je onderschat wat je doet!
Mensen komen echt niet zomaar bij je. Sta eens stil bij wat je allemaal doet.

Met mensen praten (netwerken).
Goede kwaliteit leveren.
Goed contact hebben met de ouders en leerkrachten van leerlingen.
Social media…

Need I say more? 😉

Cookies