Je hebt het met leerlingen (in de les) over uitstelgedrag. Je noemt wat voorbeelden van uitstelgedrag en ook wat het effect hiervan kan zijn. Of je hebt het er met je leerlingen over dat het tijdens een saaie taak moeilijk is om je te concentreren en dat je je dan altijd laat afleiden door je telefoon, waardoor die saaie taak nog veel langer duurt. Een groot gedeelte van je leerlingen herkent zich hierin. De 'ja, dat heb ik ook vaak' en de 'dat doe ik ook altijd' vliegen je om de oren. Super denk je, ik heb ze te pakken. En toch merk je dat leerlingen uiteindelijk niet echt in actie komen. Het blijft bij de herkenning.
Herkenning is super belangrijk en altijd de eerste stap.
Als jij je helemaal niet in bovenstaande situatie herkende, dan is de kans nu erg klein dat je nog steeds aan het lezen bent. Maar met alleen herkenning verandert er nog niks. En laat die verandering nou juist zijn wat jij wel wilt bij je leerlingen!
Merk jij op het moment dat het tijd is voor actie/verandering ook dat er te weinig gebeurt? Dat leerlingen in de weerstand gaan: 'Dat ga ik niet doen hoor.' 'Zo werkt dat niet voor mij.' 'Jij snapt er helemaal niks van.'
Of misschien zie je juist passieve weerstand. Weinig/niks meer zeggen of sociaal wenselijke antwoorden geven.
Hoe komt het dat er weerstand komt in plaats van actie?
Allereerst is het belangrijk om je te beseffen dat de stap van herkenning naar actie heel erg groot is. Daar kan al weerstand op zitten, bijvoorbeeld omdat je niet weet hoe je het aan moet pakken of omdat je er tegenop ziet. Misschien is het ook nog niet belangrijk genoeg voor je om te veranderen. Kortom de stap is vaak te groot en gaat te snel.
Tel daarbij op dat leerlingen soms ook opgelegd wordt hoe ze de verandering aan moeten pakken.
En voilà: van herkenning naar weerstand...
Van herkenning naar actie.
Om van herkenning naar actie te gaan, zijn er twee dingen die kunnen helpen. Zet er een tussenstap tussen en laat leerlingen zelf over oplossingen nadenken. En het handige is, dat je deze twee dingen ook nog met elkaar kunt combineren.
De stap die je er tussen kunt zetten is de snap-stap:
Tijdens de snap-stap kijk je met leerlingen of ze het begrepen hebben en laat je ze nadenken over mogelijke oplossingen.
Bijvoorbeeld:
Je hebt het er met leerlingen over dat het moeilijk is om je te concentreren op een saaie taak. Je bespreekt met ze hoe dit komt en wat mogelijke oplossingen zijn en geeft hier uitleg over.
Daarna kun je de leerlingen aan de hand van voorbeeldsituaties laten nadenken over welke oplossing zij als tip zouden geven.
Leerlingen denken er op deze manier actief over na, zonder dat ze meteen met 'de billen bloot moeten' of zelf meteen moeten uitvoeren. Het is fijn voor ze om het zo nog even buiten zichzelf te plaatsen. Als je dit met leerlingen gaat doen, zal je merken dat er mooie gesprekken ontstaan en dat leerlingen het vaak al zelf naar hun eigen situaties gaan vertalen. Hiermee wordt de stap naar hun eigen situatie dus veel kleiner gemaakt.
Van herkenning naar actie met de snap-stap.
Wil jij het voor leerlingen laagdrempeliger maken om na te denken over hun eigen gedrag, mogelijke veranderingen en oplossingen? Plaats dan een snap-stap tussen het herkennen en de actie. Daardoor maak je het laagdrempeliger voor leerlingen om ook echt aan de slag te gaan.
Wil jij hier met leerlingen mee aan de slag?
Download dan de gratis downloads om met gemak Motiverende Mentorlessen te geven.
Klik hier om meer te lezen en de downloads aan te vragen.
Je ontvangt een video met e-book: 5 tips voor Motiverende Mentorlessen. Een oefening en werkblad (snap-stap!) over uitstelgedrag. En de video de Motiverende Mentorles is makkelijker te geven dan je denkt.
